Instytut Psychologii

W oparciu o Rozporządzenie Ministra Oświaty z dnia 30 kwietnia 1946 r. (Dz. Urz. Ministerstwa Oświaty nr 5 poz.133) uruchomiono w maju 1946 r. Katedrę Psychologii, w ramach której prof. M. Kreutz zorganizował Zakład Psychologii Ogólnej i Zakład Psychologii Wychowawczej, który objęła, po przyjeździe do Wrocławia ze Lwowa, dr H. Słoniewska – uczennica prof. K. Twardowskiego. Studia psychologiczne w tym czasie nie były wyodrębnione. Odbywały się w ramach nauk filozoficznych lub pedagogicznych. W Katedrze nie było pomocy naukowych wykorzystywanych w dydaktyce - przygotowywano je samodzielnie. Bibliotekę kompletowano z prac w języku niemieckim zabezpieczonych przez Bibliotekę Uniwersytecką. Dopiero po przeniesieniu do Wrocławia ze Lwowa Zakładu Narodowego im. Ossolińskich – studenci uzyskali szerszy dostęp do literatury w języku polskim. Zorganizowane studia psychologiczne rozwijały się bardzo dobrze. Kształcenie wzbudzało powszechne zainteresowanie; bardzo potrzebni byli asystenci do realizacji zadań dydaktycznych. Zatrudniano studentów jako zastępców asystentów. Pierwszy został przyjęty M. Kulczycki (na przełomie roku 1946/47), w rok później M. Porębska. Profesorowi towarzyszył jeden adiunkt – dr W. Kruk-Ołpiński, który ukończył studia w Warszawie.