Instytut Psychologii

W ponad sześćdziesięcioletniej działalności psychologów w Uniwersytecie Wrocławskim można wyróżnić cztery okresy. Pierwszy obejmuje lata 1946 – 1952, drugi lata 1953 – 1966, trzeci lata 1967 - 1989 i czwarty po transformacji ustrojowej roku 1989, który pokazuje aktualny stan Instytutu Psychologii we Wrocławiu.

Pierwszy okres był poprzedzony przyjazdem do zrujnowanego Wrocławia – zaraz po zakończeniu działań wojennych w maju 1945 r. – grupy pracowników naukowych z Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, którzy pod kierunkiem prof. St. Kulczyńskiego – organizowali uczelnię pod nazwą Uniwersytet i Politechnika we Wrocławiu. Rektorem został prof. St. Kulczyński, a Prorektorem prof. D. Smoleński, który organizował Politechnikę i wkrótce został jej pierwszym Rektorem. Lwowscy profesorowie przybywający do Wroclawia przenieśli tu dorobek naukowy i ducha swojej uczelni. Mniejszą grupę stanowili profesorowie z Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie oraz profesorowie innych uczelni polskich. 15 listopada 1945 r. odbył się pierwszy polski wykład, który wygłosił prof. K. Idaszewski na Wydziale Mechaniczno-Elektrotechnicznym Politechniki. W miarę przybywania profesorów na Uniwersytet, powstawały wydziały i kierunki studiów.

Wraz z przyjazdem prof. M. Kreutza do Wrocławia - ucznia prof. K. Twardowskiego, Rektora Uniwersytetu we Lwowie - rozpoczęły się studia psychologiczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu i Politechniki, organizowane według przedwojennego programu jako kierunek w ramach studiów filozoficznych lub pedagogicznych.

Prof. M. Kreutz, przed wojną organizator i pierwszy kierownik Katedry Psychologii na Uniwersytecie we Lwowie, rozpoczął wykłady we Wrocławiu w marcu 1946 r.