Instytut Psychologii

Rozpoczął się historycznie bardzo trudny okres funkcjonowania Katedry Psychologii. Trzyosobowy zespół pracowników naukowych podjął zajęcia z psychologii dla kierunków nauczycielskich. Zdani na własne siły prowadzili badania naukowe. Pierwsze publikacje z samodzielnie prowadzonych badań to praca M. Kulczyckiego „Niektóre warunki samodzielności myślenia” (Warszawa, 1957) i M. Porębskiej „Analiza procesu rozwiązywania arytmetycznych zadań tekstowych” (Warszawa, 1957). Docent H. Słoniewska zajmowała się badaniem zainteresowań. Opublikowała monografię pt. „Psychologiczna analiza zainteresowania” (Poznań: Wydawnictwo Poznańskie Towarzystwo Nauk, 1959).

Dr M. Kulczycki ukończył studia medyczne w 1957 roku i zaczął specjalizować się w zakresie psychologii klinicznej. Opublikował monografię „Kształtowanie racjonalnych poczuć winy” (Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1964), która stała się pracą habilitacyjną. Rozpoczął także działalność praktyczną w zakresie psychologii klinicznej w Wojewódzkiej Poradni Zdrowia Psychicznego. Z tych doświadczeń powstała rozprawa „Psychologiczne problemy człowieka chorego. Z zagadnień współpracy pracownika służby zdrowia z pacjentem” (Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971).

M. Porębska prowadziła badania nad zachowaniami w sytuacjach trudnych. Opublikowała kilka artykułów oraz monografię „Analiza zachowania się pod wpływem trudności” (Wrocław: Acta Uniwersitatis Wratislaviensis No 32, t. VIII, 1964). Na podstawie tej rozprawy przeprowadzono przewód doktorski w Uniwersytecie Wrocławskim w 1961 r. Mgr M. Porębska otrzymała tytuł naukowy doktora. Następnie podjęła dodatkową pracę w Poradni Zdrowia Psychicznego, gdzie kierowała oddziałem obserwacyjnym dla dzieci.